In totaal doen ruim 9000 deelnemers mee aan De Maastricht Studie. Deelnemers aan dit onderzoek zijn tussen de 40 en 75 jaar oud en wonen in de regio Maastricht-Heuvelland. Internist prof. dr. Coen Stehouwer nam het voortouw voor deze langdurige studie, die in 2010 van start ging. ‘Onze kracht is dat we extreem gedetailleerd kijken naar de samenhang van lichamelijke en externe factoren. Dat levert verrassende inzichten op. Wij zien bijvoorbeeld dat mensen met een beperkt sociaal netwerk vaker diabetes en chronische ziektes ontwikkelen. Mensen uit hun sociale isolement halen is dus belangrijke preventieve zorg. Dit soort externe en lichamelijke aspecten vergelijken vraagt om een andere manier van onderzoek doen dan gebruikelijk.’

De Maastricht Studie is nog te jong om inzichten wereldwijd bevestigd te zien, en zo richtlijnen te beïnvloeden. De wereld is al wel geïnteresseerd in de bevindingen, maar het heeft tijd nodig om dit soort combinaties van factoren ook elders te kunnen onderzoeken.

Nieuwe richtlijnen

Een ander onderzoek binnen De Maastricht Studie toonde heel concreet aan dat veel orgaanschade bij diabetes ook al zichtbaar is bij mensen met het voorstadium van diabetes. Dankzij deze bevindingen wordt nu wereldwijd gesproken over nieuwe richtlijnen om die eerste orgaanschade al in een eerder stadium te behandelen. Ook heeft de studie bewezen dat je met een gezondere leefstijl, soms in combinatie met medicijnen voor de kleinste bloedvaatjes, preventief aan de slag kunt. Zodat je de kans op diabetes, depressies, dementie, hersenziekten en hart- en vaatziekten op latere leeftijd aanzienlijk kunt verkleinen.

Als universitair medische centra werken we aan een steeds betere gezondheid voor iedereen. Door de unieke samenwerking tussen onderwijs, onderzoek en zorg.

Wij zetten ons elke dag in voor het leven van morgen.

Alain Rousch (57) uit Eijsden is sinds 2013 deelnemer van De Maastricht Studie. ‘Ik ben van mening dat je zelf verantwoordelijk bent voor je gezondheid. Door mee te doen aan deze studie, draag ik bij aan de medische kennis maar kom ik ook meer te weten over mijn eigen gezondheid en hoe het met toekomstige risico’s staat. Inmiddels heb ik mijn tweede onderzoeksronde gehad. Ik weet dat ik nog iets te zwaar ben. Daar moet ik nu iets aan doen om mijn kans op diabetes in de toekomst te verkleinen. Bij mijn moeder van 91 zie ik hoe ernstig de fysieke en sociale gevolgen van botontkalking zijn. Ik probeer mijn genetische risico op toekomstige botontkalking te beperken door nu al extra vitamine D en calcium te nemen.’

Periodiek vult Alain uitgebreide vragenlijsten in en om de tien jaar krijgt hij een totale check van drie keer vier uur. Naast onderzoeken van zijn urine, bloed en hartritme, krijgt hij een MRI-scan en meet een DEXA-scan zijn botdichtheid. ‘Meedoen kost alleen je tijd en ervaar ik totaal niet als belastend. Ik vind het zelfs wel interessant om als gezond mens eens zo’n MRI-scan te hebben. Je bepaalt zelf of je alles wilt weten wat uit de onderzoeken komt en of ze dit met je huisarts mogen delen.’

Door de ervaringen van zijn moeder en de coronatijd, werd Alain zich nog meer bewust van zijn verantwoordelijkheid voor zijn gezondheid. ‘In de vakantie kwam ik een paar kilo aan, omdat ik de teugels even liet vieren. De Maastricht Studie houdt je dan wel een spiegel voor en doet je beseffen dat het leven een vat vol keuzes is. Als je later door een chronische ziekte belemmerd wordt in je sociale leven, en niet meer kunt gaan en staan waar je wilt, ligt eenzaamheid op de loer. Ik heb geen zin om straks beperkt te zijn tot een leven tussen vier muren. Dus sport ik tegenwoordig drie keer per week. Soms met gezonde tegenzin, maar als ik geweest ben, voelt dat toch heel goed. Sporten helpt ook goed om je dagelijkse zorgen te relativeren.’